پیام جهت قرائت در مراسم کمیته امداد حضرت امام (ره) فارس؛ اکرام نبوی، احسان حسینی و شور نیکوکاری

بسـم الله الـرحـمن الـرحـیم

خداوند فرشتگان را آفریده بود ، همه در روزیِ مشابه و در میان آنها حاجتی نبود و حاجتمندی بر سیاست ، و ریاست هم نه نیازی بود و نه آزی ، جز پاکی ، درستکاری ، عبادت ، تقدیس و تسبیح هیچ نبود .

خداوند موجودی آفرید که به کَدّ یمین و عرق جبین نان خورد ، در زمینی او را آورد که قانون آن « بکش تا کشته نشوی » است . گناهی نیست که در آن نشود و ظلم و ستمی نیست که روا نگردد ، ریشه همه بدبختی ها در کمبودهاست و از طرف دیگر ریشه همه خوشبختی ها هم در همین کمبود هاست . فرشتگان کمبود ندارند نه به گناه انسان آلوده میشوند و نه از موقعیت ممتاز انسان برخوردار می گردند . پس هر چه هست در این تفاوت فقرا و اغنیاست . اگر اغنیا در حد وسع خود فقرائی را پوشش دهند از فرشتگان برتر شده اند و اگر سختی ورزند از جانوران کمتر شوند. عید نوروز به دلیل تعطیلاتی که دارد و به دلیل زمان تولد سال جدید و حیات جدید موقعیت استثنائی دارد و مردم عادت به نو شدن کرده اند . دختر خردسال یا بزرگسال ، پسر خردسال و بزرگسال که پدران تهی دستی دارند وقتی لباس و کفش هم نوعان خود را می بینند و با وضع خود مقایسه می کنند مثل شمع ذوب می شوند ، مثل مار گزیده به خود می پیچند ، از حسرت بریان می شوند و از غصه دق می کنند  که : « مگر ما آدم نیستیم ، مگر ما چه گناهی کرده ایم ، مگر نو شدن لباس و کفش یک کودک چقدر خرج دارد که به زحمت آن نیارزد ؟ » .

انسانی که دلی اینچنین را با هدیه ای از لباس و کفش نو می خرد گویی اسیری را از زنجیر آزاد کرده ، گویی مرده ای را زنده کرده ، گوئی مارگزیده ای را شفا داده . این کار تسبیح خداوند است ، تقدیس خداوند این است وقتی سعدی فرمود : « عبادت بجز خدمت خلق نیست    به تبسیح و سجاده و دلق نیست » جماعتی گمان کردند سعدی عبادت را قبول ندارد ، در حالی که سعدی عبادت  بدون خدمت را رد می کند نه اینکه خدمت بدون عبادت را امضاء می کند .

والسلام
محی الدین حائری
۱۳/۱۲/۸۵