مشکل فقها در معمای پول

مشکل فقهای ما معمای پول اعتباری بود. پول را مثل درهم و دینار مال میدانستند در حالیکه پول بدون پشتوانه و تنها باپشتوانه اعتبار اگر عنوان مال بر آن صادق باشد، اعتبار مقوم مالیت آن است . ارزان و گران شدن آن مثل ارزانی و گرانی درهم و دینار نیست که ضمان آور نباشد. در درهم و دینار که دست بدست یا قرض داده میشود مقدار درهم و دینار مورد ضمان است نه قیمت آنها، نه نرخ برابری آنها با کالا. چون خودشان کالا هستند مثل گندم و جو. ارزانی و گرانی تعهد آور نیست. یک تن گندم قرض گرفتید بعد از ده سال یا بیست سال فقط بعهده شما یک تن گندم است. چه گندم دهها برابر گران شده باشد و چه دهها برابر ارزان شده باشد. درهم و دینار ضامن قدرت خرید نیستند اما پول اعتباری که اعتبار مقوم مالیت آن است تنزل از ارزش آن، یعنی تنزل اعتبار و تنزل اعتبار یعنی کم شدن از مالیت و لذا ذره المثقال آن ضمان آور است